Na een koude nacht in de Grand Canyon was het alweer tijd om verder te reizen. Volgende stop op het programma is Monument Valley, in inmiddels de derde staat van onze reis, Utah.

Gelukkig is geen enkele dag zonder avontuur, want sinds gisteravond piept en knippert de auto ons toe dat de oil needs to be replaced. Great. Gelukkig [ahum] hebben we geen bereik met onze telefoon in deze uithoek, dus we kunnen niet overleggen met verhuurbedrijf Alamo over hoe dit op te lossen. Op hoop van zegen starten we de auto en rijden we, via een schiterende route langs allerlei uitzichtspunten langs de Canyon, het park uit. Na een half uurtje rijden wordt het landschap wel erg dor en kaal en dat bleek de daaropvolgende 200 mijl niet ten positieve te veranderen. De grootste veranderingen in het uitzicht zijn de bergen en de indianendorpjes langs de highway. Man, man, man wat maken die lui er een rommeltje van. Half afgebouwde huisjes, trailerparks met trash in de tuin en een niet ophoudende stroom met kraampjes met indianenjuwelen -voor weinig-  vullen het landschap. Na een vrij saaie rit van een uur of drie wordt het vlak bij de staatsgrens tussen Arizona en Utah echt interessant; rode zandvlaktes en bijzonder gevormde 'bergjes' vormen het landschap.

Na 12 dollar te hebben afgetikt bij een enorm dikke indiaan (die pas vast niet meer door de ingang van zijn tipi en zijn paard ligt met een hernia in bed) krijgen we toegang tot een onverharde weg die ons langs de scenic route van Monument Valley voert. Erg indrukwekkend, er hangt een bijzondere sfeer en ergens heb je het gevoel dat je je in het Wilde Westen van de film bevindt. Ook hier komen we een Nederlandse camper tegen; zouden mensen deze per boot over laten komen voor hun vakantie? Erg bijzonder om ze tegen te komen...

Na Monument Valleyn vertrekken we naar Page, Arizona. Vanuit dit stadje, gelegen aan Lake Powell, hebben we morgen een rondleiding door Antelope Canyon. Na een uur rijden komen we in Tuba City, waar we bereik blijken te hebben. Alamo bereikt en deze verwees ons naar de Wal Mart in Page. Blijkbaar verkopen ze niet alleen autospullen, maar er zit zelfs een hele Kwikfit in de toko. Voor 24 dollar is de olie vervangen, de auto piept en knippert niet meer en met een gerust gevoel rijden we naar ons hotel in Page, het Holiday Inn Express. Daar komen we nog een Nederlands stel tegen en maken we nog een praatje. Morgen staat eerst Antelope Canyon op het programma, waarna we doorrijden naar Bryce Canyon. Daar logeren we in het Best Western Grand Hotel.

Verslag dag 4

Vandaag (zondag) zijn we weer vertrokken uit het gezellige Bullheadcity, we hebben op het nieuws weinig vernomen over een dubbele moord in een schimmig hotel in Needles, maar het voelt wel als een veilige keuze dat we zijn uitgeweken. Bij de plaatselijk Wal Mart de nodige versnaperingen voor onderweg ingeslagen en onze ogen uitgekeken in deze idioot grote winkel. Cola? 26 merken, 44 soorten. Kaas? Uit een tube, een spuitbus, plakjes, blokken, het is er allemaal, maar helaas geen Nederlandse... Naast een uitgebreid assortiment levensmiddelen verkopen ze hier ook banden, dieren, meubels, grasmaaiers, televisies, wasmachines en ga zo maar door. Je zou hier uren kunnen rondkijken...

Maar goed, alhoewel ik (lars) gek ben op supermarkten, zijn we daarvoor niet de grote plas overgevlogen. Na een ontbijtje in de auto (eenvoudig, doch voedzaam) zijn we op weg gegaan naar Tusayan, bij de Grand Canyon. Alhoewel de natuur prachtig was en ons vooruitzicht van het bekijken van het 7e wereldwonder niet mis, was het toch een lange rit door de bossen van Arizona. Opmerkelijk: onderweg haalden we een jeep met caravan in, met Nederlands kenteken! 

Bij het binnenrijden van het park kochten we gelijk een 'America the beautiful pass', waarmee we een jaar lang alle parken in de V.S. mogen bezoeken. We hadden al vaak foto's van de Grand Canyon gezien en al veel gehoord over hoe indrukwekkend het is, maar al die informatie doet in geen enkel opzicht recht op hoe het in het echt is. Juist daardoor heb ik ook op geen enkele manier het gevoel dat het mij wel lukt, maar ik ga het toch proberen met een paar foto's hieronder.

In ieder geval, na het parkeren van de auto en een korte wandeling kwamen we aan bij de North Rim van de Canyon. Wat een uitzicht! Je kunt er metje hoofd niet bij hoe groot en diep deze kloof in de aarde is. We hebben echt bijna een uur ademloos voor ons uitgekeken. Gelukkig beseften we op tijd dat we om 15:30 een afspraak hadden bij het vliegveld van Tusayan bij Papillon Tours, voor een helicoptervlucht over de Canyon. En ook daarbij schieten woorden te kort. In ongeveer 45 minuten vlogen we over de meest indrukwekkende delen van het gebied en kregen een goede indruk van de omvang van het geheel. Een niet te missen onderdeel van elk bezoek aan dit park. Na de rondvlucht zijn we terug gereden naar het park en ingecheckt bij de Maswik Lodge, een eenvoudige maar schone accommodatie in de bossen op een paar honderd meter van de Canyon. 's Avonds gekeken naar de mooie zonsondergang en een lichte sneeuwbui en op tijd naar bed. Na twee minuten gekeken te hebben naar 'Extreme home makeover' op tv werd de boel onderbroken door een ABC special news report. Spannend hoor, blijkt Osama vermoord te zijn. Op de tv zagen we feestende Amerikanen, maar in het park was er niets van te merken.