Het was vanochtend alweer vroeg dag, want er staat weer veel op het programma. Om 11:30 moesten wij ons melden bij Carolene Ekis van Antelope Canyon Tours voor een rondleiding in de fotogenieke Antelope Canyon. Maar omdat we daarna eigenlijk gelijk dohorwillen naar Bryce Canyon (toch weer 3 uurtjes rijden) besluiten we voor die tijd nog even te gaan kijken bij het nationale park Whawheap, waarin de Glen Canyon, Lake Powell en een grote dam liggen. Bij het bezoek aan het visitor centrum zien we wat voor kracht zo'n centrale in de dam opwekt en vooral met hoeveel kracht het water wordt geloosd. De bouw van de dam zorgde voor het vollopen van de Glen Canyon met als resultaat het schitterende Lake Powell, waar de Amerikanenmet hun powerboats de boel onveilig maken of met een soort drijvende caravans met de hele familie op het water verblijven. Erg leuk om te zien. Zoals alles hier is alles groot, groter, grootst.

Hierna zijn we naar Page gereden voor onze rondleiding naar Antelope. Na het betalen moesten we nog even wachten op de open jeep, waarmee we naar de woestijn zouden worden gebracht. Ook hier weer hordes Japanners die werkelijk geen snars Engels begrijpen of spreken en continu de boel ophouden; je zou toch mogen verwachten dat je in deze tijd een beetje Engels beheerst, maar nee hoor...

Na een vrij ruige rit door de woestijn arriveerden we bij de ingang van de canyon. Je kunt de canyon in via een spleet in de bergen, waarna je getuige bent van een schitterend schouwspel tussen de rode rotsen. En het zonlicht dat op dit tijdstip prachtig naar binnenvalt. Het is erg druk in de canyon, de Indianen die deze canyon mogen uitbaten moeten immers ook brood op de plank in de wigwam hebben, maar na wat zorgvuldigvan  heen en weer gecommandeer lukt het warempel regelmatig om foto's te maken zonder armen en benen erop. Het is een walhalla voor de fotografieliefhebber, want elke hoek is hier bijzonder fotogeniek. 200 foto's later lopen we met een voldaan gevoel weer naar de jeep om weer bij onze eigen auto afgezet te worden. Daar koop ik nog de vlag van Arizona en rijden we richting Bryce Canyon.

Ook deze rit is weer de moeite waard. We verlaten de woestijnachtige gronden van de Navajo indianen en rijden het land van de Hopi indianen binnen. Er is hier een hopi te zien, veel naaldbossen, er ligt op veel plekken in de bergen nog sneeuw en ergens doet het denken aan de Alpen. Na een flinke hopi haarspeldbochten bereiken we het Bryce Canyon National Park, waar me we met onze pas gratis naar binnen mogen. De tip van de Nederlanders van gisteravond (eerst doorrijden tot het einde van het park, bovenop de berg) en vanaf daaruit afdalen) blijkt een goede te zijn. De Canyon ziet er schitterend uit en ook het uitzicht (je kunt volgens mij wel honderd kilometer in de verte kijken) is fantastisch. Op de terugweg naar beneden komen e nog een hopi wilde Elks (soort hert) tegen, die geen stap opzij doen als je voor ze gaat staan voor een foto. Die hebben al zo'n hopi toeristen gezien, die geloven het wel. Omdat de zon al aan het ondergaan is, besluiten we nog wat te eten bij het restaurant tegenover ons hotel (magertjes en heb ik het alleen over de kwaliteit en niet over de calorien, dat waren er weer een hopi) en gaan we daarna naar onze kamer. Volgende stop is Zion national Park